6 Ιούνη 2012
Έχετε άραγε λίγη αξιοπρέπεια ώστε τουλάχιστον να νιώθετε μια στάλα αηδία κάθε πρωί που βλέπετε τα μούτρα σας στον καθρέφτη; Έχετε άραγε κάτι από αίμα να διατρέχει το κορμί σας για να νιώσετε έστω κι ελάχιστη ντροπή μπροστά στη μικρότητα και στην ατιμία των προδοσιών που διαπράχθηκαν;
Στις τελευταίες δράσεις επίθεσης που πραγματοποιήσαμε, δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση στο να διεκδικήσουμε τη μνήμη και την ιστορική εμπειρία του αγώνα ενάντια στην εξουσία, να γνωρίσουμε τις ιστορίες των γεμάτων συνέπεια κι αξιοπρέπεια αλύγιστων αντρών και γυναικών, που πολέμησαν πιστοί/-ές στις πεποιθήσεις τους μέχρι να πεθάνουν, να μάθουμε από τη γενναιότητα, το κουράγιο, τα λάθη και τις μικρές νίκες· ωστόσο, ο αγώνας ενάντια στην εξουσία είναι επίσης γεμάτος με μικρότητες, δειλίες και προδοσίες που δεν μπορούμε να λησμονήσουμε.
Εδώ και κάμποσο καιρό οι αναρχικές/αντεξουσιαστικές εκφράσεις μέσα στην επικράτεια που τελούν υπό την κυριαρχία του βολιβιανού κράτους έχουν αρχίσει να εξελίσσονται σε άμεσες δράσεις επίθεσης ενάντια στην ιδέα και στην υλικότητα του κράτους/Κεφαλαίου, αποστασιοποιούμενες και διαχωριζόμενες ξεκάθαρα από τον αναρχισμό της υπάρχουσας επίσημης κατήχησης. Η διεθνιστική επαναστατική αλληλεγγύη μετατράπηκε σε μπαρούτι, αφήνοντας το βολιβιανό κράτος σαστισμένο, αφού δε γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει αυτήν τη νέα μορφή διάχυτης και αποκεντρωμένης επίθεσης που δε γυρεύει ούτε διάλογο ούτε αναγνώριση, γι’ αυτό και τείνει να υποβαθμίζει τα σαμποτάζ που πραγματώνονται την ίδια στιγμή που διερευνά περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά χωρίς να ξέρει από πού προέρχονται οι επιθέσεις.
Όσοι κι όσες αποφασίσαμε ν’ ακολουθήσουμε με συνέπεια τις θέσεις μας του πολέμου ενάντια στην κοινωνία και να οξύνουμε τις επιθέσεις ενάντια στην εξουσία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στους αντάρτες και στις αντάρτισσες όλου του κόσμου, γνωρίζαμε ότι αργά ή γρήγορα θα καλούμασταν ν’ αντιμετωπίσουμε την κατασταλτική μανία του κράτους, επειδή οι δικές μας στοχεύσεις και θέσεις ζωής είναι αυτές της διαμάχης και της σύγκρουσης με την εξουσία· γνωρίζαμε ότι έπρεπε να ’μαστε όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένοι για να μην υποχωρήσει ο αγώνας, να μη διευκολύνουμε την κατασταλτική μανία και να συνεχίσουμε ακλόνητοι επί ποδός πολέμου.
Έτσι, ύστερα απ’ αρκετούς μήνες επίπονης έρευνας, μια μέρα, ένας μπάτσος (ένας ηλίθιος, που πιθανότατα αυτήν τη στιγμή θα διαβάζει αυτό εδώ το κείμενο και θα το τυπώνει για τους ανωτέρους του) είχε τη φαεινή ιδέα ότι, γκουγκλάροντας ίσως κάτι σχετικό με τα μέρη όπου πραγματοποιήθηκαν οι επιθέσεις, θα μπορούσε να βρεθεί κάποιο στοιχείο, έτσι πιθανώς έφτασε στις ιστοσελίδες και στα μπλογκ μέσω των οποίων αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πραγματωμένων δράσεων, εκφράζουμε τις θέσεις μας και επικοινωνούμε με εξεγερμένους παντού στον κόσμο. Είχε βρει το προφίλ των εχθρών που έψαχνε.
Την Τρίτη, 29 Μαΐου, η αστυνομία της Λα Πας πραγματοποίησε διάφορες συλλήψεις και ταυτόχρονες επιδρομές· οι έρευνες των διωκτικών αρχών αφορούν διάφορα άτομα που σχετίζονται με τον ελευθεριακό χώρο της πόλης, με στόχο να εκφοβίσουν και να βρουν κάνα στοιχείο· τ’ αποδεικτικά που παρουσίασαν για να καταδείξουν τις τρομοκρατικές διασυνδέσεις είναι εντελώς παράλογα, δηλαδή κατοχή πραγμάτων όπως περιοδικά, ραφτά, μάσκες καρναβαλιού, περούκες, CD μουσικής και διάφορα αντικείμενα αυτού του είδους, πράγμα που δεν αποτελεί και καμιά καινοτομία δεδομένου ότι σε οποιαδήποτε χώρα, όταν η εξουσία χρειάζεται να παρουσιάσει ενόχους, κάθε εύρημα της κάνει, και ο Τύπος αναλαμβάνει την υπόλοιπη δουλειά· σήμερα η αυτοχθονική κυβέρνηση της Βολιβίας δεν αποτελεί εξαίρεση.
Από τους συλληφθέντες απομένουν 4 άτομα, που αναμένουν δίκη για έγκλημα τρομοκρατικής φύσης και για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Δύο απ’ αυτά τα άτομα είναι προφυλακισμένα εντός της πόλης· οι άλλοι δύο βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό ως αποτέλεσμα της συνεργασίας τους στην έρευνα, πάει να πει ότι βοήθησαν την αστυνομία και δε δίστασαν να δώσουν ονόματα και μέρη όπου θα μπορούσαν να εντοπιστούν οι «αληθινοί ένοχοι», κι οι δύο τελευταίοι συνδέονται με την πλατφορμιστική οργάνωση OARS (αναρχική οργάνωση για την κοινωνική επανάσταση).
Προφανώς, ποτέ δεν περιμένουμε τίποτα από μία Οργάνωση που ανοιχτά διακηρύττει την πρόθεσή της να βελτιώσει/αλλάξει την κοινωνία, μ’ έναν αναχρονιστικό, εθνικιστικό και ρεφορμιστικό λόγο, και που αποτελεί μια «εναλλακτική» έκφραση, η οποία λειτουργεί πρακτικά με την άδεια του κράτους, καθώς το κράτος γνωρίζει ότι το φολκλόρ της «αντάρτικης νεολαίας» που αυτή η οργάνωση αναπαράγει δεν ήταν ποτέ, ούτε και θα είναι κίνδυνος για την καθεστηκυία τάξη, πόσω μάλλον όταν στο λόγο της δηλώνει ανοιχτά ότι η δράση της κινείται εντός των ορίων της νομιμότητας και ότι ποτέ δε διανοήθηκε, ούτε στο ελάχιστο, να ενοχλήσει τις Αρχές.
Όμως, χωρίς να εμβαθύνουμε απαραίτητα στις θέσεις του φτηνού πολιτικαντισμού, αυτών των λενινιστών των ντυμένων στα μαύρα, οι οποίοι μιλάνε για την αφύπνιση της συνείδησης των μαζών, που θα τους άρεσε να εκπροσωπούν, και γεμίζουν το στόμα μιλώντας εναντίον του καπιταλισμού, αλλά κατά βάθος συμπεριφέρονται το ίδιο με τους τρισάθλιους που νοιάζονται μόνο να σώσουν το τομάρι τους, και δε διστάζουν ούτε για ένα δευτερόλεπτο να συνεργαστούν με την καταστολή και να ρουφιανέψουν στην αστυνομία, με σκοπό να διασφαλίσουν και να συντηρήσουν τα προνόμια της βολεμένης τους ζωής της μόστρας – σήμερα είμαστε σίγουροι ότι δεν είμαστε οι μόνοι που ξέρουμε πως αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τις ενέργειες που πραγματώθηκαν τον τελευταίο καιρό εδώ, στη Βολιβία, αφού τώρα τα λόγια και οι πράξεις τους αποδεικνύουν ότι δεν έχουν ούτε στάλα τιμή, πόσω μάλλον την ελάχιστη ηθική συνέπεια προκειμένου να ρισκάρουν για κάτι έστω και μια φορά στις μίζερες ζωές τους.
Αυτές οι μέρες είναι δύσκολες, αλλά τίποτα δε δικαιολογεί την υποχώρηση της αλληλεγγύης προς τους αξιοπρεπείς κρατουμένους· απεναντίας, η αλληλεγγύη θα πρέπει να ενταθεί· τώρα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να μείνουμε σε επαγρύπνηση και σταθεροί απέναντι στις Αρχές, και να μην υποκύψουμε στην παράνοια ή στο φόβο, αφού οφείλουμε να είμαστε ικανοί να τους δείξουμε ότι δεν μπορούν να μας σταματήσουν, ότι αναλαμβάνουμε περήφανα το διάβα μας που επιμένει να συγκρούεται με την εξουσία και ότι δε θα μας δουν ποτέ μετανιωμένους, ποτέ ηττημένους.
Ένα χαιρετισμό και μια αγκαλιά γεμάτη δύναμη σε όλους κι όλες που έχουν πληγεί απ’ αυτό το αντίξοο σκηνικό, αλλά αναζητούν τα μέσα ή τους τρόπους να παραμείνουν στην επίθεση απ’ οποιοδήποτε χαράκωμα.
Θάνατος στους πλατφορμιστές ψευτοαναρχικούς!
Για τη συνολική απελευθέρωση, ζήτω η αναρχία!
Αναρχικός Πυρήνας για την Επαναστατική Αλληλεγγύη
FAI/FRI Βολιβίας
πηγή: culmine
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (ΣΠΦ/FAI-IRF)