09/04/2012 Experimentación represiva

Desde las oscuras tinieblas de las mazmorras de la opresión y el exterminio. Desde las deshumanizadoras circunstancias de la represiva maquinaria devorahombres donde el sadismo y la crueldad son representados cotidianamente en la circense comedia de la re-inserción hasta sus extremos más insospechados, delinquiendo impunemente en el hermetismo de la arquitectónica calculada, fría y desoladora bajo ese marco ¿legal? Que les ampara en todos y cada uno de sus actos abusivos, atropellos y tropelías criminales que de manera rutinaria se suceden sin respecto alguno por los seres humanos cuyo único objectivo es destruirlos, apelo a la parte humana que todavía habita en mi persona, resistiendo sus embestidas, como el boxeador entre las cuerdas:

Dando y recibiendo, plasmo sobre el impoluto blanco de este papel lo que resulta una realidad irreflutable que nadie puede negar tras una vida de soledad, abocado a la misantropía, y donde soy reprimido y hostigado en un abyecto acto de infinita venganza impersonal e institucional, por el mero hecho de expresar de un modo ”libre” y expontáneo lo que es mi pensamiento y mi naturaleza combativa y libertaria de gritar cuando los demás callan contra tanto abuso e injusticia, tachado de subversivo por reivindicar de un modo legal en mi ¿derecho? A la libertad de expresión, censurado por decreto, todo aquello que considero injusto y antinatural.

 

La represión de los últimos meses contra mi persona por ese mero hecho de expresarme en una intención libertaria de enriquecer y contrastar con mis semejantes, han abierto la caja de Pandora llevandome a resistir la más absoluta y cruel represión a todos los efectos posibles físicos y psicológicos imponiendo tales extremos hasta llevarme al límite de lo surrealista.

En la cárcel dentro de la carcel se tortura… e indiferentemente de las novedosas terminologías estableciendo como una especie de diferencia en lo definido como tortura blanca y tortura, tortura. La tortura es como el agua; incolora, inodora e insípida, pero siempre y ante todo tortura dirigida contra seres humanos de ese modo impune en el que muchos el igual que yo, prosiguen resistiendo y combatiendo, conscientes de luchar a sabiendas de que vas a perder. Frustadora derrota que hiere el alma en la que habrás de levantarte tras cada caída y mantenerte invariable e inamovinable en las propias condiciones de no poder reir cuando todo a tu alrededor llora. Sangre derramada y vidas enteras tributadas en cascada como resultado de ser consiente y no dejarte doblegar, pagando el desproporcionado precio convenido de sobrevivir en la soledad habiendo tenido que sacrificar familiares, amigos, etc… en otra sádica y Viminal crueldad de desvincularte por sus sutiles y encubiertos metodos de aparente curso ¿legal? Hasta llegar a este punto de no retorno desde que la ilusión mató a la esperanza y tu existencia se extingue en un entorno hostil entre estas mazmorras de odios viejos. Donde contamos por cientos los compañeros ilegalmente obstinados en su naturaleza y sus conviciones. Proceso calculado de inocularte todo tipo de fármacos exterminadores y con ese único fin.

La valentía de los suicidas aquellos que alcanzaron la autentica libertad en su idéntico mensaje reivindicativo de evadirse por no querer o poder seguir siendo ellos mismos. También se cuentan por… ¿Qué más da? Es el día a día, tras mes a mes, después de años y años rodeado de idéntica impersonalidad destructora y la realidad desafortunadamente se sigue sucediendo y así resistir y resistir. Hasta vencer o morir.

La cárcel es para castigar y todo lo demás son ilusiones como espejismos en un estéril desierto que si te corresponde atravesar tan solo te castigarán igualmente de un modo u otro en su única función exterminadora, pues la cárcel es tortura y no se puede definir de otro modo. Convertida en lucrativo negocio de carne humana donde se nos considera como género barato y prescindible.

El feroz martillo de la represión de ha desatado y descargado contra mi persona de un modo despiadado y obsesivo por el mero hecho de compartir mis pensamientos y la realidad destructora y exterminadora que se sucede de un modo cotidiano con el que yo resisto y subsisto en el día a día, a modo de ejemplo coactivo sobre los demás compañeros, y aún en mi persistencia inamovible de mantenerme firme en mi posicionamiento y mis convicciones, se dan llegado a estas alturas de demasiados años ya de combate y resistencia en las mazmorras circunstancias de una deteriorada salud como secuelas de estas circunstancias. Así como una presión psicológica devastadora retirándome la medicación que ha sido prescripta e indicada por los correspondientes especialistas, tanto a nivel psiquiátrico con un diagnóstico aplicado docenas de veces en tribunales desde 1989, que me tienen sumido en lo que catalogo como una inducción al suicidio. Mermado mis facultades, así como el tratamiento del especialista del aparato digestivo donde hace año y medio aproximadamente se me diagnosticó una enfermedad crónica que consiste el tener el aparato digestivo totalmente deteriorado por los ayunos y demás burradas que uno infringió a su cuerpo de chaval por el que no tengo flora intestinal y lo que se denomina un sindrome crónico de colon irritable por lo que tampoco se me esta dando la medicación prescripta en unas gravísimas negligencias médicas premeditadas que me han hecho perder entre 18 y 20 klos, que prosigue increscendo. Manteniéndome en una debilidad física que junto a lo psiquiátrico deja en evidencia un claro objetivo por destruirme y sobre lo que ya he indicado que se presente las correspondientes denuncias a fin de tratar de paralizar esta aberración. Cuento con todo vuestro apoyo para trasmitir esto ahí afuera y que por la parte que a cada cual le competa, denunciar y evidenciar esta absoluta intención de exterminio.

No me encuentro pletórico que digamos, pero no puedo más que seguir resistiendo hasta donde me sea posible. Sinceramente estoy muy preocupado por las evidentes manifestaciones de las disfunciones que están sucediendo en mi cuerpo que creo que ya han llegado a unos límites que sobrepasan lo que es el verme en unas circunstancias de verdadero peligro para mi integridad.

No me respondais a esta prisión, puesto que además de la censura y violación sistemática de todos mis contactos, en los próximos días seré trasladado por orden de Madrid a petición de este centro, ya os informaré donde aterrizo para que retomemos el contacto y prosigamos en esta movilización a la que decidí unirme con mi absoluta implicación consiente de farsas y comedias de las que no me hago complice. Así como lo que de ello me deriva a ser consecuente con todo este género de represalias torturadoras, demoledoras y Exterminadoras ¡vale!

Creo que seré traladado a león, pero ni si quiera me puedo ya fiar y a lo mejor esto es otra mas de sus torturas encubiertas aparcandome en… (donde corresponda).

Mi compromiso prosigue invariable y ahora que voy a ser desterrado nuevamente (pues esta era la primera vez que se me había permitido pagar en galiza desde los primeros del 90) confío en todo vuestro apoyo y solidaridad para a través de escritos por desarraigo y romper con mis vinculos, poder retornar haber si el año próximo o cuanto antes pueda conseguirlo para lo cual cuento con vuestro apoyo (de lo que no me cabe duda)

Montañas de ánimos e forzas para non decaer na loita con todas as motivacións que habemos de ter para proseguir no noso obxectivo de desenmascarar a istes carniceiros.

Co corazón guerreiro aínda por riba das circunstancias impostas, resistindo como yunke ata que toque ser mazo.

“Con alas en los pies y taladros en el caminar”

Saludos libertarios Ceibe

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *